Քարը

Լինում է, չի լինում մի մարդ։ Նա մի անգամ գտնում է մի քար, որից դուրս էր գալիս ինչ-որ մի կարմիր լույս։ Քարը հանկարծ խոսեց․

–  Կոտրիր այս քարը։

Իսկ մարդը ասաց․

-Ինչու՞ ես պետք է կոտրեմ, դու ներսում ես, իսկ եթե ես կոտրեմ, դու կմահանաս։

-Չէ, ես անմահեմ։

-Ուրեմն լավ։

ԵՎ մարդը գնաց մուրճի հետևից։

Նա գտավ դարբին և նրանից առավ մուրճը։ Արդեն պատրաստվում էր կոտրել այդ քարը մի տղա եկավ և վերցրեց այդ քարը։

Մարդը վազեց նրա հետևից բռնելով նրան տղան գցեց քարը ջուրը և մարդը թռավ հետևից։

Մարդը հանեց քարը և ասաց։

-Վայ ես իմ չագուչը թողեցի այնտեղ։

ԵՎ գնաց նրա հետևից։

Իսկ երբ հասավ տեսավ, որ մուրճը չկա ստիպված ընկավ մանգալու։

Գտավ այդ չագուչը գիշերը և վերջապես կոտրեց այդ քարը այնտեղից մի մարդ դուրս եկավ տվեց ոսկի և տեղափոխում է աշխար որտեղ միշտ ամանօր է դրանից հետո երբ նա ընկավ ըտեղ նրան միանքամից նվեր նվիրեցին նա ապրեց այնտեղ մեկ ամիս և հասկացավ, որ այստեղ միշտ է լինելու ամանօրը և գոռաց ես չեմ ուզում, որ միշտ լինի ամանօր և այտեղի ապրեղները հարցակվեցին նրա վրա նա կարողացավ փախնել և սարքեց նրան տուն ապրեց էլի մեկ ամիս նրան զզվցրեց դա և նա հայտնվե իր տանը, որտեղ նույնպես ամանաոր էր։

 

Առաչադրանք   

Քանի և կար այս հեքիաթում։

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *