Շահանդուխտը՝ Իշխանի դուստրը, հրաշագեղ էր, չքնաղ, նրա գեղեցկությունը զարմանք էր պատճառում տեսնողներին։ Նայողին թվում էր՝ նյութեղեն չէ, այլ կարծես կերտված է լիալուսնի նրբանուրբ շողերից, արևի թրթռուն ճառագայթներից ու ծաղիկների անուշաբույր նեկտարից։
Մի օր երբ իշխանազուն օրիորդը ուղեկցող խմբով անցնում է մի ապառաժոտ վայրով, հանկարծ նկատեց զինյալներ՝անծանոթ կերպարանքներով։
Օրանջիայի ձորակում ամեն գարնան մասրենիներն են, ծաղկում բացվում են վայրի վարդերը՝ դեղին, սպիտակ։
Այն ժամանակ երբ շեն էր Մանասի խրճիթը Օրանջիայի ձորակում մասրենիներ չկային։